သား (ဒုတိယပိုင္း)

ခင္မမမ်ဳိး

အိမ္သို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေမာတေကာေမးမိသည္။ အခုဆိုသားေလးလဲ အသက္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္ ရွိေနေလာက္ျပီ။ အိမ္ေထာင္ရက္သားမ်ား က်ေနျပီလား။ ကေလးငယ္ေလးသာ ရွိေနရင္ ေတာ့ ေျမးေလးကိုပါ ေတြ႕ရခ်ည္ရဲ႕ဟုပင္ စိတ္ကူးယဥ္လိုက္မိသည္။ တခ်ိန္က အမာခံျဖစ္ခဲ့သူ တေယာက္လက္တြင္ ၾကီးျပင္းလာေသာ သူမ၏သားထံတြင္ ေတာ္လွန္ေရးအသိႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ တို႔ ရွိေနမည္မလြဲ။ သားကို အေျခစိုက္ေဒသသို႔ ေခၚသြားရမည္။ ေတာ္လွန္ေရး၏ မ်ိဳးဆက္သစ္ တေယာက္အျဖစ္ လမ္းညႊန္ပ်ိဳးေထာင္ေပးရမည္။

သူမ၏ လတ္တေလာစိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္တို႔သည္ ေခါင္းကိုတြင္တြင္ ငံု႔ထားေသာ ထိုသူ၏ အျပဳအမူတို႔ေၾကာင့္ ႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည္။

“သားေလး၊ သားေလး ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္။ သက္ဆိုးမရွည္ဘူးလား"

ဦးခြန္သိန္းက ေခါင္းကို ရမ္းသည္။


“ဦးခြန္သိန္း။ ကၽြန္မကို အျဖစ္မွန္ေျပာျပပါ။ ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားတေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ ခါးသီးနာက်ည္းဖြယ္ရာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနစျမဲ ဆိုတာကို ကၽြန္မ နားလည္တယ္“

“သက္ဆိုးမရွည္ရင္ေတာင္ ေကာင္းဦးမယ္ဗ်ာ။ အခုေတာ့ --- "

ဦးခြန္သိန္း၏ ေတာက္ေခါက္သံကို က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားရသည္။ ဘာမွန္းမသိ၍ သူမမွာ အသက္ပင္မရွဴမိ။

“ေနဦး။ က်ဳပ္ျပမယ္"

ဦးခြန္သိန္းက အိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္၍ ပတ္စ္ပို႔ဒ္ဓာတ္ပံုေလးတပံုအား ယူလာျပသည္။ ဓာတ္ပံုထဲမွ ေၾကးစား စစ္ယူေဖာင္း၊ ပခံုးတြင္ ၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ႏွင့္ လူငယ္သည္ ဝင့္ထည္စြာ ၿပဳံးေနေလသည္။ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ရဲသည္ဟု မွတ္ယူထားေသာ သူမသည္ ထိုပံုကို ေတြ႔လိုက္ရေသာအခါတြင္ ေတာ့ ရင္ထဲတြင္ နင့္ကနဲေနေအာင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ဖေအတူသား။ သို႔ေပမယ့္ ဖေအ ေလွ်ာက္ခဲ့သည့္ သစၥာတရားလမ္းမေပၚတြင္ ေရာက္ေနသူမဟုတ္ဘဲ ဖေအကိုသတ္ခဲ့သည့္ ေၾကးစားစစ္တပ္၏ အမိုက္ေမွာင္ လမ္းေပၚတြင္ ေရာက္ေနေလျပီ။

“က်ဳပ္အျပစ္ပါဗ်ာ။ က်ဳပ္ကို ၾကိဳက္တဲ့အျပစ္ေပးပါ“

ဦးခြန္သိန္း၏ ဆို႔နင့္ေနေသာ စကားသံကိုၾကားရေတာ့မွ ဓာတ္ပံုကို စိုက္ၾကည့္ျပီး အေသေကာင္ တေယာက္လို ျငိမ္ေနေသာ သူမ သတိဝင္လာသည္။

“ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲရွင္၊ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ ကၽြန္မကို ေျပာျပေပးပါ“

“ဖက္ဆစ္ေနဝင္းတပ္ေတြ ရြာထဲ၀င္လာေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ကေလးကို လံုျခံဳတဲ့ေနရာမွာ ဖြက္ထား ခဲ့တယ္။ ဒီေကာင္ေတြ သိပ္ယုတ္မာတယ္။ တရြာလံုးကို ႐ိုက္ႏွက္၊ မီးတင္ရွိဳ႕ျပီး ျပန္မထြက္ခင္မွာ ၾကိမ္းသြားတာက သူပုန္႔ေသြးကို အရွင္မထားဘူး။ ေတြ႔တာနဲ႔ မီးပံုထဲ ပစ္ခ်မယ္တဲ့။ က်ဳပ္တို႔လဲ လန္႔ျပီး ေျပးခဲ့ၾကတာ။ ကေလးေလးကို မေသေစခ်င္ဘူးေလ။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ဒီနယ္ေရာက္ျပီး မၾကာခင္မွာပင္ က်ဳပ္မိန္းမက ေကာက္ခါငင္ခါ ဆံုးတယ္။ က်ဳပ္က ပန္းနာရင္ၾကပ္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ပင္းတယေဆး႐ံုကို ေရာက္လာတဲ့ ဆရာေလး ေဒါက္တာခင္ေမာင္ေအးက ကေလး ကို ေမြးစားမယ္ဆိုတာနဲ႔ ကေလးအနာဂတ္အတြက္ သူနဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္တာ။ သူ ေတာင္ၾကီး ေျပာင္းေတာ့ တပါတည္းပါသြားတယ္။ က်ဳပ္ျပန္ေတြ႔ရတဲ့အခါက်ေတာ့ သူက စစ္ေက်ာင္းဆင္း ျပီးေနျပီ။ က်ဳပ္ကို လာကန္ေတာ့သြားတယ္။ က်ဳပ္ေလ - က်ဳပ္ အားလံုးေကာင္းဖို႔ ေစတနာနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ က်ဳပ္ေစတနာက အဆိပ္ပင္ကို ေရေလာင္းလိုက္သလို ျဖစ္သြားျပီ“

ေယာကၤ်ားရင့္မာၾကီးတေယာက္၏ ယူၾကံဳးမရ ငိုေၾကြးေနသံကို စိတ္မေကာင္းစြာ ၾကားရသည္။ သူမ စိတ္တို႔သည္လည္း ခ်ံဳးခ်ံဳးက်သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ တိုင္းျပည္အတြက္ အဖိုးတန္ ေသာ လူငယ္ေလးေတြသည္ ေၾကးစားစစ္တပ္၏ အေစအပါး၊ လူသတ္သမားမ်ား ဘဝသို႔ သက္ဆင္းေနရသည္ကို ေတြးမိတိုင္း ႏွေျမာတသျဖစ္ခဲ့ရသူ၊ သူမသည္ ယခုေတာ့ ဝမ္းႏွင့္လြယ္ ေမြးခဲ့ရေသာ ေၾကးစားစစ္ဗိုလ္ေလး၏ မိခင္ဘဝ ေရာက္ေနရပါပေကာလား။

“သူ႔နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
“စစ္ေအာင္၊ ဗိုလ္စစ္ေအာင္တဲ့"
“ကၽြန္မ ဒီဓာတ္ပံုေလး ယူသြားမယ္ေနာ္၊ ခြင့္ျပဳေပးပါ"
“ယူသြားပါ၊ က်ဳပ္ ဒါပဲေပးလိုက္ႏိုင္ေတာ့တာကို စိတ္မေကာင္းဘူး၊ က်ဳပ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ"
“ရပါတယ္၊ ေခတ္စနစ္ဆိုးရဲ႕ေအာက္မွာ ဒီလိုေတြျဖစ္တတ္တာ အမ်ားၾကီးပါ၊ ကၽြန္မသြားမယ္"
ခံစားခ်က္ကို တာဝန္ဆိုေသာအသိႏွင့္ ထိန္းရင္း သူမဆက္ေလွ်ာက္ရမည့္ လမ္းေပၚသို႔ ျပန္ခဲ့ ရေလသည္။

(၄)

အခ်ိန္ကား (၁၉၈၃) ခု။
ေနရာကား နန္႔လန္နယ္။

အလုပ္ကိစၥတခုျဖင့္ နန္႔လန္နယ္အတြင္းမွ ရြာငယ္တခုသို႔ ေရာက္ရွိေနသည္။ နန္႔လန္ျမိဳ႕အေျခ စိုက္ စစ္တပ္၏ စစ္ေၾကာင္းမ်ား နယ္ေျမတြင္းရွိေေနေပမယ့္ အနီးအနားမွ ရြာတရြာတြင္ မိမိတို႔ တပ္စုတစုရွိေနသည္မို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်ပင္ တေယာက္တည္းထြက္လာျဖစ္ခဲ့သည္။ ျပန္ခါနီး ရြာလူၾကီးမိသားစုမွ ထမင္းစားအတင္းေခၚေနသျဖင့္ ေခတၱ ဝင္ထိုင္ျဖစ္သည္။ ေျပာက္က်ား စစ္ေဒသ၊ လွဳပ္ရွားနယ္ေျမတြင္ လူထုမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးခင္မင္မွဳသည္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အေရးပါလွသည္။

အခ်ိန္အားျဖင့္ သိပ္မၾကာလိုက္။ အိမ္ဝိုင္းထဲမွ မသကၤာဖြယ္ရာ အသံတခ်ဳိ႕ၾကားရသည္မို႔ ပါလာ သည့္ ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ရသည္။ အေျခအေနကို ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ ရန္သူမ်ား ဝိုင္းထား သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ခုခံျပီး ခုန္ခ်ထြက္ေျပးလွ်င္ေတာ့ လြတ္ခ်င္လြတ္ႏိုင္မည္။ ေသနတ္သံ ၾကားသည္ႏွင့္ ---- ရြာအနီး ေတာင္ယာတဲမ်ားတြင္ အေျခစိုက္ထားေသာ တပ္စုက ခ်က္ခ်င္း လိုက္လာလိမ့္မည္။

ထိုရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေသနတ္ကို ေမာင္းတင္စဥ္ခဏ။ အလို --- ဘာသံပါလိမ့္။ ငိုသံ။ ကေလး ငယ္တေယာက္၏ ငိုရွိဳက္သံ။ ရြာလူၾကီး ဇနီးက ကေလးငယ္၏ ပါးစပ္ကို အတင္းပိတ္ထား သည္မို႔ ဝူးဝူးဝါးဝါး ျဖစ္ေနသည္။ သူမ ေသနတ္ေျပာင္းက ေအာက္သို႔ ငိုက္သြားသည္။ ေၾကးစား စစ္တပ္သည္ လူစိတ္ကင္းမဲ့ေနေသာ တပ္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေပၚတြင္ ကေလးငယ္တေယာက္ရွိေန သည္ကို ဂ႐ုစိုက္မည္မဟုတ္။ သူမ စပစ္သည္ႏွင့္ က်ည္ဆံမ်ားက တဲထဲသို႔ တရေဟာ ဝင္လာ လိမ့္မည္။ သူမလြတ္ေအာင္ ေရွာင္ႏိုင္ေပမယ့္ သနားစဖြယ္ ကေလးငယ္ႏွင့္ မိသားစုတခု အသက္ဆံုးရလိမ့္မည္။ ထိုရြာလူၾကီးမိသားစုသည္ ေတာ္လွန္ေရးကာလတေလွ်ာက္တြင္ သူမ တို႔အား ကူညီအားေပးခဲ့သည့္ သူရဲေကာင္း ျပည္သူမ်ားျဖစ္သည္။

ေသနတ္တခ်က္မွမေဖာက္ဘဲ အသာတၾကည္ပင္ သူမ အဖမ္းခံလိုက္ပါသည္။ ရြာတြင္းတြင္ စစ္တပ္ သတင္းေပးတေယာက္ေယာက္ရွိႏိုင္သည္ဆိုေသာ အခ်က္ကို သူမ ေပါ့ေလ်ာ့စြာ သတိ မျပဳခဲ့မိျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

အဖမ္းခံျခင္းသာျဖစ္သည္။ လက္နက္ခ်ျခင္းမဟုတ္။ ဒါကို သူတို႔သိေအာင္ သူမ ေျပာရသည္။ ရြာသားမ်ားေရွ႕တြင္ လူမဆန္ေအာင္ ဝိုင္းဝန္း႐ိုက္ႏွက္ ကန္ေက်ာက္ျခင္းကို ခံရသည္။ အသား နာသည္ထက္ ရင္ထဲတြင္ ပိုနာရသည္က သူမအား ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ကာ ခြဲ႐ံုးအေျခစိုက္ေနရာကို ေမးေနေသာ စစ္ေၾကာင္းမွ အရာရွိသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ေက်ာ္က သူမေမြးဖြား ထားခဲ့ေသာ သူမ၏ သားရတနာ ျဖစ္ေနခဲ့ျခင္းပင္။

"ဗိုလ္ၾကီး၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ အလံုးအရင္းနဲ႔ ဒီဘက္ကို ဆင္းလာတယ္ သတင္းရတယ္"
“ရြာထဲမွာ ၾကာလို႔မျဖစ္ဘူး၊ ဒါ သူတို႔နယ္ေျမ၊ နန္႔လန္တပ္ကို ခ်က္ခ်င္းသတင္းပို႔၊ စစ္ကူေတာင္း၊ ဆုတ္ဖို႔ျပင္ေတာ့"
“သူ႔ကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
“ကြန္ျမဴနစ္မ၊ ေခါင္း သိပ္မာတယ္၊ ရွင္းပစ္လိုက္၊ ေနဦး၊ ငါပစ္မယ္"

ေသြးအိုင္မ်ားၾကားတြင္ လဲေနေသာ သူမ ရွိသမွ်အားကို စုစည္း၍ ေခါင္းေထာင္ရသည္။ သားေလး မည္မွ်ရက္စက္ယုတ္မာေနသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေမသတ္ေသာ သားအျဖစ္ ဘဝသံသရာ အဆက္ဆက္ ငရဲခံရမည္ကို သူမ မလိုလား။

“သားမပစ္နဲ႔၊ မွားမယ္၊ မပစ္နဲ႔"
သားေလး၏ ေျပာင္းဝကို ေရွာင္ရင္း အနီးမွ စစ္သည္တေယာက္၏ ေျပာင္းဝသို႔ ေျပးအဝင္၊ ထိုစစ္သည္ကလဲ အလန္႔တၾကား ေသနတ္ေမာင္းခလုတ္ကို ဆြဲအျဖဳတ္။

ထြက္ေပၚလာေသာ ေသနတ္သံႏွင့္အတူ သူမ ေခြက်သြားသည္။ အေမွာင္အတိ ဖုံးသြားသည္က သူမ၏ ေနာက္ဆံုးအသိ။

x x x x x x x x x

ေနာက္ဆက္တြဲ -

အကယ္၍မ်ား သူ႔ကိုသားဟုေခၚကာ နီးရာေသနတ္ေျပာင္းဝသို႔ တိုးဝင္အေသခံသြားေသာ၊ သူ႔အေခၚ ကြန္ျမဴနစ္မတေယာက္၏ အတြင္းခံအက်ႌထဲမွ ဓာတ္ပံုတပံုကိုသာ ဗိုလ္စစ္ေအာင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့မည္ဆိုပါက ---------- ။


(မွတ္ခ်က္။ ။သမိုင္းေနာက္ခံအခ်က္အလက္မ်ားအား ရဲေဘာ္ခင္ညိဳ၏ “၄၉-ေတာ္လွန္ေရး မ်ိဳးဆက္ တဦး၏ ဘ၀၏ဝဒိုင္ယာရီ" ႏွင့္ ဗိုလ္သန္းတင္၏ “စစ္ဆင္ေရးျပီး စစ္ဆင္ေရး“ စာအုပ္မ်ားအား ရည္ညႊန္း ကိုးကားပါသည္။ ေမြးရပ္ဌာေန၊ ရွမ္းေမာေျမမွ၊ ယမ္းေငြ႕က်ည္ဆံ၊ ေသနတ္သံမ်ားၾကားတြင္ သူရဲေကာင္း ပီသစြာ က်ဆံုးသြားၾကေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအားလံုးအား ဂုဏ္ယူစြာ ဦးညႊတ္ပါ၏။)

(ရိုးမအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွ)